Al sinds 9 jaar sport Jacqueline van der Weele bij Sporting De Rijp. Meestal 2 keer per week, ’s ochtends. “ Indertijd ben ik samen met mijn dochter begonnen. Zij woont nu in Haarlem en sport daar. Eigenlijk had ik toen niet verwacht een sportschool leuk te vinden, maar nu kan ik de Sporting niet meer missen. Mijn man is een hardloper. Hij heeft 2 keer de marathon van New York gelopen. We zijn er 3 keer heen geweest. In 2012, ging het niet door. Noodweer en overstromingen. De marathon werd afgelast. Het was heel gek om op een stikdonker Manhattan te zijn door het uitvallen van de stroom. Mijn zoon heeft 1 keer meegelopen, maar heeft nu gekozen voor bodybuilding. Ik vind dat wat twijfelachtig; teveel spieren is niet mooi meer en sommigen vergeten, en ik wijs hem erop, dat hij ook aan zijn benen moet werken. Anders krijgt hij van die spillepootjes.”

Jacqueline werkt anderhalve dag in de dierenwinkel van een vriendin in Krommenie. Daarnaast doet ze aan de bijna moeilijkste schilderkunst die er is, aquarelleren. “Ik ben nu bezig om een aquarel van mijn zoon te maken. Een uitdaging om al die spieren er goed op te krijgen. Uitdagingen vind ik prettig. Niet in mijn comfortzone blijven. Wel gek dat ik nu de enorm gespierde rug van wat eens een klein hummeltje was, schilder.”

Jacqueline sport niet alleen omdat het fijn is. Het is voor haar ook een vorm van revalidatie. In 2000 en 2001 is zij ziek geweest. Een vrij onbekende ziekte die haar zenuwen heeft aangetast waardoor spieren niet altijd goed werken.

“Mijn energievoorraad is soms zo lek als een mandje. Steppen kan ik niet en met de crosstrainer is het steeds weer de vraag of het gaat. Ik heb geen bijzondere begeleiding van Stefan of Sabine nodig, ik volg mijn eigen schema.  Als de spiertjes onder mijn ogen gaan trillen weet ik dat het even minder is.”